Ο Φου, το φυλαχτό μου

Γεια σου ΦΜ.
Πρέπει οπωσδήποτε να μιλήσουμε.
Ειδικά εσύ πρέπει να με καταλάβεις.
Παρόλο που δεν έχεις τα λόγια, δεν τα είχες ποτέ.
Είσαι ο πιο ικανός από όλους που ξέρω για να δώσεις μιαν απάντηση.

Για να μην παρεξηγηθούμε.
Δεν θα έχει η κουβέντα μας το θέμα «σ΄ αγαπώ ακόμα κλπ».
Ξέρω καλά που πατάω με ξέρεις.
Όμως προσπαθώ να καταλάβω.
Έλεγες για τα τρυγόνια, δεν έλεγες;
Ένα βράδυ που καθόμαστε στο τοιχάκι στη βρύση απέναντι.
Ξαφνικά εκεί στη σιωπή είπες: «Ξέρεις τα τρυγόνια έχουν ένα ταίρι μόνο σε όλη τη ζωή τους. Όταν πεθαίνει το ένα πεθαίνει και το άλλο μετά από λίγο. Ο θείος μου τουφέκισε ένα πριν δέκα μέρες και χτες βρήκε και το ταίρι του πεθαμένο».
Αυτά έλεγες για τα τρυγόνια.
Το ξέρω ότι τα εννοούσες. Δεν μπορείς να πεις ψέματα σε μένα έλεγες.
Τι έγινε λοιπόν;

Έχεις τώρα παντρευτεί και έχεις ένα παιδί κι εγώ το ίδιο.
Τι έγινε η ιστορία με τα τρυγόνια;
Δεν άλλαξε απλώς το πρόσωπο. Δεν έγινε εκείνη η ψηλή το ταίρι αντί για μένα.
Μερικά λόγια μια φορά λέγονται στη ζωή με όλους τους χυμούς τους.
Μετά τα επαναλαμβάνεις κούφια επειδή σου αρέσει να αναμοχλεύεις τη μυρωδιά τους.
Αλλά είναι ξερά.

Τι έγινε λοιπόν η ιστορία με τα τρυγόνια;
Γιατί κανείς μας ποτέ δεν είπε τίποτα;
Ξέρεις, να μου πεις εσύ, θα την παντρευτώ αυτή.
Φουφού να σου πω εγώ τι πας να κάνεις;

Το ξαναλέω: Δεν είμαι πληγωμένη, δεν σε περιμένω, δεν σε περίμενα.
Απλώς προσπαθώ να καταλάβω. Να μας καταλάβω.
Όχι μόνο εμάς. Όλους τους διάφορους εμάς.
Εμένα και το Δημήτρη, εμένα και την Κατερίνα, εμένα και την Άννα, εμένα και τον Κωστή.
Πώς έρχεται έτσι μια σπαθιά και κόβει το κοινό ποτάμι μας και μετά σιωπή;
Και μετά «Γειά σου τι κάνεις; Καλά ευχαριστώ. Πώς πάει η δουλειά; Ο γιός σου;»
Και ο Φου είναι πάντα μέσα μου ξεχασμένος σε μια γωνιά που δεν έχει φως.
Για να χυθεί στο αίμα μου γλυκά σε ανύποπτο χρόνο.
Όταν ακούσω κάποιο τραγούδι ή κάτι σκουντουφλήσει στην ανάμνησή του.

Κάποτε, κάποιο διάστημα που εγώ δεν σε ήθελα είχες μια γυναίκα κάθε μήνα.
Ήταν τότε που με ξεμάλλιασε μια κοπελίτσα ένα βράδυ.
Μεθυσμένη ήταν. Στο χωριό.
Άστον ήσυχο μου φώναζε. Τον έχεις στοιχειώσει.
Μα εγώ έχω να τον δω ένα χρόνο της έλεγα. Εσύ είσαι μαζί του. Έχει τόσες γυναίκες γιατί εγώ!
Της είπες ότι με κουβαλάς μέσα σου για φυλαχτό.
Λυσσασμένη ήταν.

Λες αυτό να είναι όλα αυτά τα κομμένα ποτάμια;
Μια σειρά από φυλαχτά που τα φυλάμε κρυμμένα για να ξορκίζουμε τι;
Το γκρι χρώμα που απλώνεται συχνά γύρω από τα όνειρά μας.
Την πρωινή πικρίλα στη γλώσσα.
Το γαμημένο χρόνο που περνάει.
Ωχ το γαμημένο χρόνο που περνάει.

Είδες; Πάλι είχες την απάντηση…
Πάντα ήξερα ότι εσύ έχεις τις απαντήσεις …
Δεν κάνουν τα λόγια σου στάση στο κεφάλι σου, γι΄ αυτό.
Έρχονται κατευθείαν από την καρδιά σου.
Εξπρές.

Φυλαχτό, φυλαχτό, φυλαχτό με τ΄ άγιο ξύλο
που να βρω για να του στείλω
Φυλαχτό, φυλαχτό, φυλαχτό να τον φυλάει
Φυλαχτό να τον φυλάει και ας μη με αγαπάει…