More oxygen I said

"More oxygen. I need more oxygen" I said to Martin as I stepped off the spaceship and the earth-ball was hovering above my head.

Then I smiled as I understood everything (life, humans, toothaches, the taste of orange, new born children, perception of time and space, soft pencils etc).

And now I am here eating my banana...

The whole thing is just a miracle. Isnt it?

Μίλα, έχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας

Renee Magritte - The wonders of nature (1953)

Η περιφραστική πέτρα - Κική Δημουλά

Μίλα .
Πες κάτι, οτιδήποτε.
Μόνο μη στέκεις σαν ατσάλινη απουσία.
Διάλεξε έστω κάποια λέξη,
που να σε δένει πιο σφιχτά
με την αοριστία.
Πες:
«άδικα»,
«δέντρο»,
«γυμνό».
Πες:
«θα δούμε»,
«αστάθμητο»,
«βάρος».
Υπάρχουν τόσες λέξεις που ονειρεύονται
μια σύντομη, άδετη, ζωή με τη φωνή σου.
Μίλα.
Έχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας.
Εκεί που τελειώνουμε εμείς
Αρχίζει η θάλασσα.
Πες κάτι.
Πες «κύμα», που δεν στέκεται.
Πες «βάρκα», που βουλιάζει
αν την παραφορτώσεις με προθέσεις.
Πες «στιγμή»,
που φωνάζει βοήθεια ότι πνίγεται,
μην τη σώζεις,
πες,
«δεν άκουσα».
Μίλα.
Οι λέξεις έχουν έχθρες μεταξύ τους,
έχουν τους ανταγωνισμούς:
αν κάποια απ αυτές σε αιχμαλωτίσει,
σ' ελευθερώνει άλλη.
Τράβα μία λέξη απ΄τη νύχτα
στην τύχη.
Ολόκληρη νύχτα στην τύχη.
Μη λες «ολόκληρη»,
πες «ελάχιστη»,
που σ αφήνει να φύγεις.
Ελάχιστη
αίσθηση,
λύπη
ολόκληρη
δική μου.
Ολόκληρη νύχτα.
Μίλα.
Πες «αστέρι», που σβήνει.
Δεν λιγοστεύει η σιωπή με μια λέξη.
Πες «πέτρα»,
που είναι άσπαστη λέξη.
Έτσι, ίσα ίσα
να βάλω έναν τίτλο
σ αυτή τη βόλτα την παραθαλάσσια.

Απορία

NOW WHAT?

Guy of Gisborne asked himself as he was collecting his pieces from the ground.

Beauty and the bitch

Θα μπορούσε κανείς να πει πολλά.

Για τη συμβολή του φωτός στην τρισδιάστατη όψη των πραγμάτων.

Για τον πλάγιο φωτισμό και τη δημιουργία αίσθησης πλαστικότητας στην εικόνα.

Για την ποικιλία απόψεων και ατμόσφαιρας που μπορεί να δημιουργήσει η θέση της κάμερας.

Για την αναζήτηση του ορισμού της ομορφιάς.

Για τη δίψα των χυμών της νεότητας.

Για τη χρυσή τομή και τις αναλογίες της φύσης.

Για την έννοια της ταυτότητας του φύλου στους ανθρώπους.

Για την απαράδεκτη κατά περιπτώσεις συνήθεια της ένδυσης.

Για την απαρχή της δημιουργίας της σεξουαλικής επιθυμίας.

Για την αξία της συμβολής στο σεξ και των πέντε αισθήσεων.

Καθώς και απειρία ιστοριών με μισοσκότεινα δωμάτια, μισοντυμένα κορμιά, μισάνοιχτα χείλη όλων των ειδών, μισοειπωμένες λέξεις, μισές ανάσες, μισές κινήσεις.

Και όλα αυτά θα τα έλεγε κανείς για να κρύψει τα σάλια του που τρέχουν.

Richard Armitage ως Guy of Gisborn από τη σειρά του BBC - Robin Hood.

Βρέχει στο καράβι

Είχε μια κίτρινη βροχή όταν βγήκα.

Η θάλασσα έμοιαζε κουρασμένη και ο ουρανός πιο κοντά.

Η μάνα μου είναι πολύ μακριά για παρηγοριά και οι άντρες δεν παρηγορούν ποτέ.
Θα ΄θελα να γυρίσω πίσω.

Πίσω από τα σύννεφα, πίσω από τα χρόνια να βρω τη σελίδα με τη μελανιά να τη σβήσω με μια ωραία γόμα κι ας σκιστεί λίγο η στιγμή, να αναπροσδιοριστούν όλα τα επόμενα.

Κι αν είναι πάλι να έχει κίτρινη βροχή να είναι πιο ελαφρές οι στάλες, σαν τα παιδικά πιτιτι πατ, πιτιτι πατ βήματα του Σωτήρη στο διάδρομο.

-----------------------------

Η εικόνα από το http://akri.blogspot.com/2006_06_01_archive.html

-----------------------------

Απόγευμα. Ιούνιος.

... θα φορέσω εκείνο το φόρεμα με τα λουλούδια και τη μωβ ζώνη στη μέση.
Ανάλαφρη.
Θα είμαι.
Και θα πάρω το λεωφορείο για το σπίτι σου, το πατρικό, εκείνο που ζούσες τότε.
Και θα χτυπήσω το κουδούνι και θα ανοίξεις με το ξάφνιασμένο αμήχανο χαμόγελό σου.
Τι γυρεύεις εσύ εδώ;
Και τα υγρά στο σώμα μου θα τρελαθούν σαν τα ρεύματα του Ευρίπου.
Και θα καθίσω στα γόνατά σου και δεν θα ξέρουμε.
Θα σκεφτόμαστε τη ζωή όπως τότε.
Θεωρητικά.
Το μέλλον θα είναι ένα άσπρο χαρτί που πάνω του γράφουμε τα όνειρά μας με άπειρα χρώματα όπως μας έρθει.
Γραμμές χωρίς σκέψη.
Ίσως αν έχουμε μια δεύτερη ευκαιρία να βάλουμε τα λουλούδια που μας χάρισε η ζωή σε ένα βάζο και δεν τα πετάξουμε ασυλλόγιστα στην άσφαλτο.
Δε μιλάω για τον έρωτα μιλάω για τη ζωή.
Για την ευθέως ανάλογη σχέση χρόνου και βάρους σώματος και ψυχής που κανένα εγχειρίδιο φυσικής δεν την γράφει και δεν έχει καταγραφεί ούτε σε έργα απιστημονικής φαντασίας.
Η σταθερά αναλογίας εξαρτάται από τα παιδικά χρόνια του ατόμου και τον αριθμό βιβλίων που έχει αυτό διαβάσει.

Άσχετο αλλά τα βιβλία δεν με χωράνε πιά. Το κεφάλι μου μένει μονίμως έξω από το δοχείο.

Αχ τι ωραία δροσιά...

Αχ τι ωραία δροσιά που έχει εδώ είπε ο ντετέκτιβ Σαμ καθώς ο ιδρώτας έτρεχε στην πλάτη του. Μάλλον αυτός ο ανεμιστήρας του 50 δεν ήταν τόσο αποτελεσματικός όσο ήταν καλαίσθητος....
-----------