Ευχαριστώ
α) Το Θεό (λέμε τώρα), τον εαυτό μου και όλα τα καθίκια που συνεργάστηκα που δεν έχω μόνιμη δουλειά.
β) Την κρίση θρασύτατου τσαμπουκά που επέδειξα και δεν επέστρεψα στο Μπύθουλα (Αθήνα).
γ) Το Θεό (ξαναλέμε τώρα) που γεννήθηκα σε ένα μέρος σαν κι αυτό και που δεν το κάψανε, δεν το χτίσανε, δεν το βιάσανε πάρα πολύ ακόμα.
Και τώρα παρά τις πυρκαγιές, τα ντιμπέϊτς και τη θλίψη που περνάμε για την παρακμή αυτής της χώρας είμαι στον παράδεισο..
3 σχόλια:
Η κεφάλα, που διακρίνεται κολυμβώσα, δική σας είναι; Μπράβο!
Εγώ, σκέφτουμαι ότι ήμουν πεντατύχερος που δεν είδα αυτη την αθλιότητα (μιντιακή και πραγματική) αλλά γύρναγα χαρούμενος στα βουνά μου. Και πάλι καλά που πέρασα πέρυσι από τον Καγιάφα.
Τα περί θεου δεν τα σχολιάζω αλλα...κατά τα άλλα, σωστή!
Τα καλύτερα μπάνια είναι ως τα μέσα του Οκτώβρη Σκύλε αν και σήμερα είχε έκνευριστικό αέρα.
Εγώ δεν είχα πάει ποτέ στον Καϊάφα και είδα κάτι φωτογραφίες και έπαθα πλάκα. Με φάγανε τα ταξίδια στο εξωτερικό...
Καλά μορέ Παν πές το τύχη, πες το συγκυρίες ...
Δημοσίευση σχολίου