Είχε μια κίτρινη βροχή όταν βγήκα.
Η θάλασσα έμοιαζε κουρασμένη και ο ουρανός πιο κοντά.
Η μάνα μου είναι πολύ μακριά για παρηγοριά και οι άντρες δεν παρηγορούν ποτέ.
Θα ΄θελα να γυρίσω πίσω.
Θα ΄θελα να γυρίσω πίσω.
Πίσω από τα σύννεφα, πίσω από τα χρόνια να βρω τη σελίδα με τη μελανιά να τη σβήσω με μια ωραία γόμα κι ας σκιστεί λίγο η στιγμή, να αναπροσδιοριστούν όλα τα επόμενα.
Κι αν είναι πάλι να έχει κίτρινη βροχή να είναι πιο ελαφρές οι στάλες, σαν τα παιδικά πιτιτι πατ, πιτιτι πατ βήματα του Σωτήρη στο διάδρομο.
-----------------------------
Η εικόνα από το http://akri.blogspot.com/2006_06_01_archive.html
-----------------------------
