ΒΙΤΕΟ ΚΛΑΠ

Με ρώτησε ο Pan τι σχέση έχω με την Κύπρο και μου ρθε συναισθηματικό κύμα!

Αχ η Κύπρος!

Ότι και να λέτε εδώ στην Ελλάδα για τους Κύπριους, μην μου τους κατηγορείτε. Αν πάτε εκεί και ζήσετε λίγο μαζί τους θα καταλάβετε τι είναι αυτό που μας φαίνεται περίεργο στην συμπεριφορά τους. Εϊναι αλλιώς η ζωή εκεί, αλλιώς οι αξίες, ο κόσμος έχει άλλη ποιότητα από ότι εδώ, σαν κάτι από την Ελλάδα του πενήντα. Εκείνη η ταινία με την αυλή, που ο Ηλιόπουλος λέει συνέχει βάζω τα σπίρτα, βάζεις τα στιγάρα; Και ταυτόχρονα ο κόσμος είναι χαλασμένος με ένα άλλο τρόπο. Μια λατρεία για την καλοπέραση και ένας ύπνοοοος ιδεολογικός, ανάσκελα χωρίς όνειρα.

Τέλος πάντων παραθέτω αυτή τη φωτογραφία από το τελευταίο μου ταξίδι εκεί πριν από καμια δεκαριά μέρες. Απέναντι ακριβώς από τη Βασιλική ένα από τα καλύτερα μαγεριά της Λευκωσίας, στην Αγορά του Αγίου Αντωνίου. Αρνί με το σπανάχι, κολόκια με ταυγά και μια ΚΕΟ. Και απέναντι ΒΙΤΕΟ ΚΛΑΠ ΕΛΑ. Αυτή η περικοπή του μ και του ν περιπέφτει συχνά στα όρια της καρικατούρας. Και σε συνδυασμό με τις υποχρεωτικές μεταγραφές των Αγγλικών τίτλων με ελληνικά ψηφία μετά την Αγγλική κατοχή τα ξεπερνούν τα όρια αυτά. Π.χ. ΧΟΤΕΛ ΠΛΟΥ ΠΑΓΚΑΛΟΟΥΖ ή ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΚΡΙΝ ΚΑΡΤΕΝ κλπ.

Άντε από αύριο στο χουριό τσ νύφς στας Σέρρας τέρμα του blog.

Σε μια βδουμάδα πάλι με blog ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΕΜΠΑΚΙ ουάου...

Εφτά μέρες μακριά από το μπεμπάκι

Μου λείπει ήδη το μπεμπάκι.
Γλυκέ μου ο Θεός να σε φυλάει αγοράκι μου τώρα που θα μαστε μακριά.

Όταν έσπαγα βιτρίνες από τράπεζες και έτρωγα ξύλο από τα ΜΑΤ και κοιμόμουνα στις καταλήψεις ούτε περνούσε από το μυαλό μου πως είναι να έχει κανείς ένα παιδί. Κι όταν το ριξα στην επιστήμη και στους άντρες και στα ταξίδια ούτε ήξερα...
Όπου ουρανός και το σπίτι μου ήταν και τώρα μιλάω για το Θεό σαν να πίστευα πάντα και για το παιδί μου σαν όλες τις μανάδες.

Γι αυτό καλά έλεγε ο παππούς μου: Μην κοροιδεύεις ποτέ και μη λες μεγάλα λόγια γιατί η μέρα που θα κάνεις τα ίδια με αυτά που κοροιδεύεις μπορεί να αργήσει, αλλά άμα τη ζεις τη ζωή και δεν είσαι στη γυάλα, θα ρθει οπωσδήποτε.

Όξινα εσπουρτίσασιν

Το 1962 είχαν αρχίσει ήδη οι ταραχές και ο διχασμός μεταξύ ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων στην Κύπρο. ΤΟ ΡΙΚ (Ραδιοφωνικο Ίδρυμα Κύπρου) δεν είχε καμία εκπομπή στα τουρκοκυπριακά. Μόνο μια ταινία Τούρκικη κάθε δεύτερη Παρασκευή, την οποία την μία την κόβανε την άλλη δεν έπιανε καλά το σήμα κλπ. Οπότε οι τουρκοκύπριοι ανοίξανε δικό τους κανάλι στο βορρά, το επιλεγόμενο Μπαϊράκ (σημαία). Εκεί υπήρχε ένας δημοσιογράφος ο οποίος έλεγε τις ειδήσεις και στα ελληνικά, αλλά δεν ήξερε και πολύ καλά τη γλώσσα…..
Περιγράφει λοιπόν τη σύγκρουση δύο πλοίων, ενός Ελληνικού και ενός τουρκικού στα στενά του Βοσπόρου….

ΜΕ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΒΑΡΙΑ ΠΡΟΦΟΡΑ….

Ελληνικόν μπαμπόρον έμπαινεν εις τον Βόσπορον.
Τούρτσικον μπαμπόρον έβγαινεν μπου τον Βόσπορον.
Ελληνικόν μπαμπόρον έφερεν όξινα (κουβαλούσε λεμόνια).
Τούρτσικον μπαμπόρον έφερεν ρύζιν τσε αφκά (αυγά).

Ελληνικόν μπαμπόρον εν έπαιξεν την μπουρούν του (δεν χτύπησε την κόρνα του).
Τούρτσικον μπαμπόρον έπαιξεν την μπουρούν του (εμ βέβαια!!!!).
Ετουμπάρασιν.

ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ!!!!!!!!!

Όξινα εσπουρτίσασιν (σκορπίσανε),
Αφκά εσσονώστηκαν (σπάσανε και χύθηκαν)
Ρύζιν εσσύθηκεν (χύθηκε, παχύ σίγμα),
Τσε γίνηκεν η θάλλασα αφκολέμονη!!!!!!!!!

ΚΑΛΑ ΤΟ ΠΟΣΟ Μ ΑΡΕΣΕΙ ΑΦΤΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ.
ΕΙΔΙΚΑ ΤΟ …όξινα εσπουρτίσασιν…αφκά εσσονώστηκαν…ΤΡΕΛΛΑΙΝΟΜΑΙ ΣΟΥ ΛΕΩ

Εγώ και το blog μου

Shateau des Perenees - Rene Magritte

Γιατί γράφω σ΄ αυτό το blog;
Έλα μου ντε;
Θα μπορούσα να κρατάω ημερολόγιο όπως έκανα παλιότερα.
Υποτίθεται ότι στο διαδίκτυο σε διαβάζει κόσμος.
Αυτή είναι η διαφορά.
Αλλά σάμπως με διαβάζει και κανείς;
Ελάχιστοι.
Το θέμα είναι ότι δεν με πολυνοιάζει κιόλας.
Είναι πολύ συγκηνιτικό όταν με διαβάζει κάποιος αλλά τώρα που το σκέφτομαι ο βαθύτερος στόχος μου δεν είναι αυτός.
Ο στόχος είναι να φύγει από μέσα μου αυτό που συνήθως κουβαλάω όταν αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω.

Δεν μπορώ να γράφω οτιδήποτε και συχνά.
Το γράψιμο δεν είναι δουλειά της πλάκας.
Αν το γράψιμο ήταν δουλειά της πλάκας θα άλλαζα δουλειά.
Όπως λέει ο Μπουκόφσκι (ή τέλος πάντων κάπως έτσι λέει ο Μπουκόφσκι).


Μόλις το γράψω το κατιτίς είναι σαν να μου φεύγει το συναίσθημα και το παίρνει άλλος και εγώ μένω ελαφριά.
Ψυχοθεραπεία τσάμπα δηλαδή.
Της πλάκας ψυχοθεραπεία.
Άμα δεν έχεις κάποιον να σε γειώνει μάλλον περί παρηγοριάς πρόκειται.
Για να μην πω ότι μπορεί να πρόκειται και για αυνανισμό.



Όταν τελειώσει αυτός ο ογκόλιθος δουλειάς που με τρέχει πάνω κάτω θα σταματήσω να κάνω τόσο μα τόσο τετραγωνισμένες σκέψεις.
Οι καμπύλες στη σκέψη, η απουσία περιγράμματος και η ανάπτυξη διαστάσεων πέρα από τις γνωστές τέσσερεις είναι - γαμώ την τρέλλα μου- το άλφα και το ωμέγα της ψυχικής ανάτασης.

Σταματάω εδώ γιατί αν συνεχίσω θα βάλω σε ευκλείδεια γεωμετρία τη φλόγα που καίει μέσα μου και μετά θα ξεράσω από ανία και αηδία για τον τέλεια καλοκουρδισμένο εγκέφαλό μου που έμαθε -γαμώ την τρέλλα μου- μάλλον εκ γενετής να δουλεύει με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού αλλά σε ρυθμό παράκρουσης.



Τον ογκόλιθό μου μέσα.

SOS ΓΙΑ ΤΑ ΕΛΑΦΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΝΗΘΑΣ

ΕΚΚΛΗΣΗ
ΟΣΑ ΕΛΑΦΙΑ ΑΠΕΜΕΙΝΑΝ ΣΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ ΕΧΟΥΝ ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΓΚΗ ΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ ΝΕΡΟΥ
ΑΝ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΣ - ΔΑΣΟΛΟΓΟΣ Ή ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ,
ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ.

Οι οικολογικές οργανώσεις βρίσκονται σε αυτή την διεύθυνση

Από το δασαρχείο Πάρνηθας (σύμφωνα με όσα είπαν στον http://thepanwithin.blogspot.com/) ανέβηκαν στο βουνό συνεργεία για να ξεκινήσουν καταμέτρηση των εναπομεινάντων ελαφιών. Επίσης είπαν ότι τουλάχιστον μέχρι την Τρίτη μπορούν να υποστηρίξουν τα ζώα.
Τα τηλέφωνα του δασαρχείου είναι τα ακόλουθα: 210 2434061-2-3.

Στο forum του Running News, γίνεται συζήτηση για την διοργάνωση μιας εξόρμησης στην Πάρνηθα.