... θα φορέσω εκείνο το φόρεμα με τα λουλούδια και τη μωβ ζώνη στη μέση.
Ανάλαφρη.
Θα είμαι.
Και θα πάρω το λεωφορείο για το σπίτι σου, το πατρικό, εκείνο που ζούσες τότε.
Και θα χτυπήσω το κουδούνι και θα ανοίξεις με το ξάφνιασμένο αμήχανο χαμόγελό σου.
Τι γυρεύεις εσύ εδώ;
Και τα υγρά στο σώμα μου θα τρελαθούν σαν τα ρεύματα του Ευρίπου.
Και θα καθίσω στα γόνατά σου και δεν θα ξέρουμε.
Θα σκεφτόμαστε τη ζωή όπως τότε.
Θεωρητικά.
Το μέλλον θα είναι ένα άσπρο χαρτί που πάνω του γράφουμε τα όνειρά μας με άπειρα χρώματα όπως μας έρθει.
Γραμμές χωρίς σκέψη.
Ίσως αν έχουμε μια δεύτερη ευκαιρία να βάλουμε τα λουλούδια που μας χάρισε η ζωή σε ένα βάζο και δεν τα πετάξουμε ασυλλόγιστα στην άσφαλτο.
Δε μιλάω για τον έρωτα μιλάω για τη ζωή.
Για την ευθέως ανάλογη σχέση χρόνου και βάρους σώματος και ψυχής που κανένα εγχειρίδιο φυσικής δεν την γράφει και δεν έχει καταγραφεί ούτε σε έργα απιστημονικής φαντασίας.
Η σταθερά αναλογίας εξαρτάται από τα παιδικά χρόνια του ατόμου και τον αριθμό βιβλίων που έχει αυτό διαβάσει.
Άσχετο αλλά τα βιβλία δεν με χωράνε πιά. Το κεφάλι μου μένει μονίμως έξω από το δοχείο.
Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009
Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009
Αχ τι ωραία δροσιά...
Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009
Εκείνος ο αλληλοσπαραγμός
Αν είχαμε αφήσει κάποιο κομμάτι ο ένας του άλλου που να μην το κατακρεουργήσουμε θα μπορούσαμε κάποτε και να μιλήσουμε ήσυχα.
Άκουσα αυτό το τραγούδι και σε θυμήθηκα.
Οι θεοί και τα ξωτικά να σε φυλάνε γιατί μόνος σου τυφλά και αδέσποτα όπως πάντα...
http://www.youtube.com/watch?v=EWIP_GF4Yk4
---------
Άκουσα αυτό το τραγούδι και σε θυμήθηκα.
Οι θεοί και τα ξωτικά να σε φυλάνε γιατί μόνος σου τυφλά και αδέσποτα όπως πάντα...
http://www.youtube.com/watch?v=EWIP_GF4Yk4
---------
Τρίτη 2 Ιουνίου 2009
Η άλλη διάσταση
Δεν μπορεί.
Θα υπάρχει και μιά άλλη διάσταση.
Μια άλλη διάσταση της ζωής από αυτήν που εγώ ζω, αντιλαμβάνομαι, αξιολογώ, ακολουθώ.
Όπως μια πεταλούδα που νομίζεις με κλειστά φτερά πως είναι διδιάστατη μέχρι φαααααπ να ανοίξει τα φτερά της και να δείς τα μαγικά πράσινα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε.
Ή όπως στο τρένο, που πηγαίνεις μπαϊλντισμένος στο σωρό σαν τη σαρδέλα, βρίζοντας και αναθεματώντας και ξαφνικά μπαίνει μέσα κάποιος ή κάποια και "κόβει τον καιρό στα δυό και τον αποσβολώνει".
Και σπάνε όλες οι συμμετρίες του κωλοχωρόχρονου και η μάνα μου χαμογελάει πίσω από ένα τούλι.
Αιντέέέέέέ΄.
------------
Θα υπάρχει και μιά άλλη διάσταση.
Μια άλλη διάσταση της ζωής από αυτήν που εγώ ζω, αντιλαμβάνομαι, αξιολογώ, ακολουθώ.
Όπως μια πεταλούδα που νομίζεις με κλειστά φτερά πως είναι διδιάστατη μέχρι φαααααπ να ανοίξει τα φτερά της και να δείς τα μαγικά πράσινα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε.
Ή όπως στο τρένο, που πηγαίνεις μπαϊλντισμένος στο σωρό σαν τη σαρδέλα, βρίζοντας και αναθεματώντας και ξαφνικά μπαίνει μέσα κάποιος ή κάποια και "κόβει τον καιρό στα δυό και τον αποσβολώνει".
Και σπάνε όλες οι συμμετρίες του κωλοχωρόχρονου και η μάνα μου χαμογελάει πίσω από ένα τούλι.
Αιντέέέέέέ΄.
------------
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)