Δεν μπορεί.Θα υπάρχει και μιά άλλη διάσταση.
Μια άλλη διάσταση της ζωής από αυτήν που εγώ ζω, αντιλαμβάνομαι, αξιολογώ, ακολουθώ.
Όπως μια πεταλούδα που νομίζεις με κλειστά φτερά πως είναι διδιάστατη μέχρι φαααααπ να ανοίξει τα φτερά της και να δείς τα μαγικά πράσινα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε.
Ή όπως στο τρένο, που πηγαίνεις μπαϊλντισμένος στο σωρό σαν τη σαρδέλα, βρίζοντας και αναθεματώντας και ξαφνικά μπαίνει μέσα κάποιος ή κάποια και "κόβει τον καιρό στα δυό και τον αποσβολώνει".
Και σπάνε όλες οι συμμετρίες του κωλοχωρόχρονου και η μάνα μου χαμογελάει πίσω από ένα τούλι.
Αιντέέέέέέ΄.
------------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου