Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2007

Καθώς πότιζα στο κτήμα σκεφτόμουνα...


Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΣΙΝΗ.

ΚΑΙ ΧΑΘΗΚΑΝ ΠΟΛΛΑ ΣΤΡΕΜΜΑΤΑ ΑΠ΄ ΑΥΤΗΝ ΣΤΗΝ ΗΛΕΙΑ.

ΟΧΙ, ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΧΩΝΕΨΩ.


Ένας λόγος είναι επειδή πεθαίνει η ελληνική ύπαιθρος.
Και γιατί πεθαίνει η ελληνική ύπαιθρος;


Επειδή Σ΄ ΑΥΤΗ ΤΗ ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΚΟΛΟΧΩΡΑ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΕΧΟΥΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΟΙ ΑΣΧΕΤΟΙ, ΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ, ΟΙ ΑΝΑΞΙΟΙ. Αν κάποιος είναι άξιος ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΕΒΕΙ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ; ΣΚΑΤΑ ΜΠΟΡΕΙ. Για να ανέβεις σε ένα σύστημα πρέπει να αφομοιωθείς πρώτα.
Οι πολιτικοί σε επίπεδο κεντρικής εξουσίας αλλά και τοπικής αυτοδιοίκησης είναι ο ορισμός του αρπακολλατζή. Έλα ρε μεγάλε θα κάνουμε αυτό ρε να πάει μπροστά ο τόπος. Να ρθει η ανάπτυξη ρε συ. ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΟΥΒΕΝΤΑΣ ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΤΟΝΩΣΗΣ (μην ξεράσω με την ορολογία) της αγροτικής ενδοχώρας από όσο συζητάω εδώ στο νησί. Δεν υπάρχουν χωροταξικές μελέτες, περιβαλλοντικές μελέτες, ούτε καν οικονομικές πολλές φορές ή και αν υπάρχουν είναι πρόχειρες του καφενείου. Χωρίς πλάνα βαθέως χρόνου (μην ξεράσω με την ορολογία) και με στόχο όχι τη δημιουργία θέσεων εργασίας και βελτίωσης της ποιότητας ζωής αλλά τον εντυπωσιασμό και την ψηφοθηρία.
Παρεμπιπτόντως, να μου το θυμάστε σε 50 χρόνια τα ελληνικά νησιά θα είναι ένας ΕΡΗΜΟΤΟΠΟΣ – ΜΟΥΣΕΙΟ - ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ. Εδώ βλέπετε ένα αναπαλαιωμένο σπίτι – σήμερα ξενοδοχείο, εδώ έναν αναπαλαιωμένο πύργο σήμερα - ξενοδοχείο, εδώ έναν αναπαλαιωμένο μύλο – σήμερα ενοικιαζόμενα δωμάτια, εδώ ένα αναπαλαιωμένο πατητήρι, μια βιοτεχνία κατασκευής καλαθιών, ένα τυροκομείο, ένα παπουτσοποιείο, ένα σαμαράδικο – όλα αναπαλαιωμένα με λεφτά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σήμερα έχει συναυλία εγχόρδων στην αναπαλαιωμένη βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Μότσαρτ, αύριο συναυλία με νησιώτικα στο αναπαλαιωμένο παλιό σχολείο, μεθαύριο στο αναπαλαιωμένο κάστρο του Κατεπάνω Ρωμανού Διογένη. Και δίπλα στη θάλασσα μια ζώνη beach bars, καφετέριες, bars, φαγάδικα…

Επίσης, η ελληνική ύπαιθρος πέθανε επειδή η παιδεία σε αυτή τη χώρα αν δεν έχει πεθάνει ψυχομαχεί.
Επειδή παιδεία δεν είναι ΝΑ ΜΑΘΩ ΝΑ ΛΥΝΩ ΤΡΙΩΝΥΜΟ ΜΑΛΑΚΑ ΓΙΑΤΙ ΠΕΦΤΕΙ ΣΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ αλλά ΝΑ ΜΑΘΩ ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΩ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΩ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΑΛΑΚΕΣ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΤΑ ΦΡΑΓΚΑ ΠΡΩΙ-ΜΕΣΗΜΕΡΙ-ΒΡΑΔΥ. Αυτό που ζω και προστατεύω είναι το κορμί μου, το μυαλό μου, η ψυχή μου, το σπίτι μου, οι δικοί μου, τα δέντρα μου, το χώμα μου, ο αέρας μου, η θάλασσά μου.
Αλλά και οι δάσκαλοι έχουν αφομοιωθεί και αυτοί στην παρακμή που ζούμε. ΠΛΗΡΩΣΕ ΜΕ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ ΕΙΣΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ (ουάου κορίτσια ο Μπάρκουλης!) ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΕ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΦΡΑΓΚΑ Η ΕΞΟΥΣΙΑ.
Έτσι ούτε γνωρίζει κανείς τι γίνεται γύρω του ούτε ενδιαφέρεται να προστατέψει τίποτα.

Το μόνο που έχουμε σ΄ αυτή τη ζωή είναι πέντε, έξι χρώματα. Γαλάζιο-ουρανός, πράσινο-δέντρα, μπλε-θάλασσα, καφέ-γη, άσπρο-τα δόντια μας που πρέπει να ΜΑΘΟΥΝΕ να χώνονται σε κάθε τρυφερό πόδι που καταφτάνει με λαίμαργες βλέψεις…

Αυτά και άλλα πολλά σκεφτόμουνα σήμερα καθώς πότιζα (τι πότιζα - ξεπατώθηκα να ποτίζω) τα δέντρα στο κτήμα, τα δεντράκια μας. Σε ένα χωριό που ερήμωσε σήμερα. Έφυγαν όλοι οι καλοκαιρινοί. Και έμεινα και γω ξεχασμένη σε παρατεταμένες διακοπές λόγω συγκυριών…
Παναγία μου μην πιάσει καμιά φωτιά και έχουνε μείνει μόνο γέροι, εγώ, 10 αναπαλαιωμένα κτίρια, ένα πολιτιστικό κέντρο, 4 μουσεία και κάτι δεκατριάχρονα - μαλάκα μου στειλε ο ξάδεφός μου μια φωτογραφία από τα καμένα στην Ηλεία αλλά δεν μπορώ ρε πούστη μου πια με αυτό το κινητό της ξεφτίλας, δεν πάει άλλο θα μου πάρει η μάνα μου άλλο....

8 σχόλια:

Christophorus είπε...

Aχ, καλή μου Κρέντιτ, διατί τόση κακοπιστία;

Διατί και πουρκουά, μα δεν το βλέπεις, χρυσή μου, πώς νέος άνεμος πνέει ήδη, και θα σαρώσει απ' τις αυλές τις στάχτες, θα εμφυσήσει ζώσα πνοή στην καμμένη γη, θα διώξει τα μαύρα σύγνεφα;

Δεν είδες πώς εμαζώχτηκαν οι μαυροφόροι κι οι μαυροφόρες στο Σύνταγμα, καλό μου, γιατί δεν αντέχανε, λέει, "να κάθονται και να παρακολουθούν από τον καναπέ";

Δεν είδες πόσο οργίστηκαν όλες αι δημοσιογράφαις και οι δημοσιογραφικοί, με πόσο μπόνο εκάμανε τα ρεπορτάζ τους από τα καμμένα;

Δεν είδες πόσο απλόχερα άνοιξε ο κρατικός κορβανάς, και λόγω εξαιρέτου αποτελεσματικότητος, μ'ένα σμπάρο οχτώ τρυγόνια δηλαδής, μαζί με τους πυρόπληκτους αντιμετωπίστηκε, ταυτοχρόνως, και το πρόβλημα της οικονομικής αρωγής προς τους αιωνίως άστεγους Αθίγγανους;

Δεν είδες πόσα μεγαλοφυή σχέδια κατεβάζει η κούτρα καθενός μπλογκερά, τόσον ωραία, τόσον εφαρμόσιμα, τόσον ιδιοφυή, ώστε- σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες- το Κράτος δεν γνωρίζει ποιο απ' όλα να σπεύσει ν' ακολουθήσει;

Α, μα δεν σε κατανοώ, διόλου δεν σε κατανοώ, καρδιά μου...

Pan είπε...

Ρε'συ, ψυχραιμία.
Δεν έχω να αντιλέξω τίποτα σε όσα έγραψες.
Ωστόσο, ακριβώς επειδή είσαι εσύ με τους γέρους και τα μικρά, ψυχραιμία. Δεν θέλω να ακουστώ ούτε γκαντέμης ούτε τίποτα άλλο τέτοιο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει. Φύλαξε, λοιπόν, λίγο το πνεύμα και την λογική σου.

Credit είπε...

Βρε Φούαρχε γιατί τέτοιο μένος με αυτούς που κατέβηκαν στο Σύνταγμα και τους bloggers; Εγώ το βλέπω σαν να πνέει ένας άνεμος αλλαγής αφού ο κόσμος του καναπέ κατεβαίνει σε πορεία. Σιγά σιγά θα ωριμάσουν τα πράγματα και θα στηριχτεί όλο αυτό από ιδεολογικό υπόβαθρο...Λέω τώρα εγώ ε;
Επίσης, οι μπλογκεράδες τι άλλο κάμνουν από ότι όλοι οι Έλληνες στον καφενέ; Άλλο ο απλός πολίτης που αναλώνεται στην πάρλα στον καφενέ και άλλο ο πολιτικός (μην ξεράσω με τη λέξη πάλι).

Pan να σου πω το σκέφτηκα και γω και έκανα πλάνο δράσης με το μυαλό μου! Αλλά dont worry! Έχουμε και καμιά κοσαριά παλλικάρια τύφλα στο μεθύσι όλη μέρα, που θα ορμήσουν στις φλόγες να τις μπυρο-σβήσουν...Χα χα χα.
Πέρα από την πλάκα, το νησί έχει 5 πυροσβεστικά οχήματα που είναι συνέχεια σε επιφυλακή ή τριγυρνάνε όλη μέρα. Μπυροσβεστικοί κρουνοί δεν υπάρχουν στο χωριό (βέβαια!) αλλά ούτε και δρόμος δεν περνάει μέσα από το χωριό (παντού πας με σκαλιά) για να μπει το μπυροσβεστικό. Χα χα χα και πάλι.
Στο κτήμα όμως έχουμε κάτι τεράστιους σωλήνες για το πότισμα σαν του μπυροσβεστικού.
Επιπλέον, σήμερα έίναι πάλι όλοι οι ντόπιοι εδώ. Είχαν πάει σε διπλανό χωριό προχτές σε μια βάφτιση και ερήμωσε ο τόπος.

Pan είπε...

http://www.ecogreens.gr/gr/ Το site των Οικολόγων Πράσινων.
Νομίζω θα βρεις αρκετά πράγματα εκεί.

Να πετάξω και την κακιούλα μου;!;! Σαν πολύ δεν τράβηξαν αυτές οι διακοπές;
Ο πόνος αυτού που δεν πήγε πουθενά, καταλαβαίνεις φαντάζομαι!

Christophorus είπε...

Φούι μου, καλές οι πορείες, δε λέω. Και τα μπλογκια επίσης- κιεγώ τα δικά μου λέω στο μπλογκάκι μου. Αλλά έχω κουραστεί, βλέποντας η πρώτη αντίδραση σε όλα να είναι πορεία-καταγγελία-διαμαρτυρία. Οι πιο πολλοί από μας βολευόμαστε στο να κατηγορούμε διαρκώς κάποιους άλλους, να κάνουμε και μια πορεία και να γυρνάμε πλευρό, συνεχίζοντας τον ύπνο μας. Λες και δεν έχουμε καμμία ευθύνη, λες και οι επιλογές μας δεν έχουν καθόλου να κάνουν με το χάος που ζήσαμε τις τελευταίες ημέρες. Και μετά βρίζουμε τους πολιτικούς. Καλά κάνουμε, αλλά είναι πλασμένοι κατ' εικόνα και ομοίωσή μας. Τα αυθαίρετα νομιμοποιόυνται κάθε τρεις και λίγο, πριν τις εκλογές, γιατί υπάρχει πολύς κόσμος που το ζητά, κι αν δεν το κάνουν, δεν θα τους ψηφίσει. Νιώθω πως αν περιοριστούμε μόνο στην κριτική των πολιτικάντηδων, στην πραγματικότητα εκχωρούμε την ευθύνη μας σ' αυτούς ολοκληρωτικά.

Ξέρεις σε πόσα χωριά βλέπανε τη φωτιά να έρχεται και πίνανε μπύρες στον καφενέ, βρίζοντας το κράτος, αντί να πλακωθούνε, να μαζέψουν όλα τους τα μηχανήματα και να ρίξουν μερικά δέντρα, να φτιαχτεί μια αντιπυρική ζώνη; Το Σάββατο το απόγευμα, 25/08, στην Ολυμπία, οι πιο πολλοί ήταν στο καφενείο. Ευτυχώς, όχι όλοι, αλλιώς θα είχαν καεί τα πάντα, όχι μόνο το Κρόνιο. Το λέω αυτό, γιατί τα χωριά εκείνα που οι κάτοικοι αντέδρασαν εγκαίρως, σώθηκαν.

Απ' όλα όσα ειπώθηκαν, καλύτερη και ουσιαστικότερη βρίσκω την ιδέα του doctor που οργάνωσε εξόρμηση για τον καθαρισμό του άλσους Βεϊκου. Αυτό, μάλιστα. Την πρώτη φορά δεν μπόρεσα να πάω, αλλά έχω σκοπό να συμμετέχω στις επόμενες.
(http://galatsi.blogspot.com).
Και το πιο συγκινητικό, ήταν για μένα η προσευχή των Πακιστανών και των άλλων μουσουλμάνων στο Φάληρο και την Πλ. Κοτζιά, καθώς και η εθελοντική τους προσφορά. Φορείς ενός ήθους που εμείς χάσαμε...

Μωρέ, ξέρεις τι με φοβίζει; Φοβάμαι πως μέχρι του χρόνου οι πιο πολλοί θα τα έχουμε ξεχάσει... Και θα γίνουν τα ίδια...

Φιλώ σε...

Credit είπε...

Άστα Φούι. Σήμερα άκουσα κάτι για μια ταινία για τους περσινούς βομβαρδισμούς στο Λίβανο. Ποιός τους θυμάται; Ένα έργο στην τηλεόραση ήτανε κι αυτό με κακό τέλος.
Άσε που διάβασα στα ψιλά της Καθημερινής ότι ο ΜΟΝΟΣ που καταδικάστηκε για τα βασανιστήρια στο Αμπού Γκράιμπ ήταν ένας αξιωματικός που έφαγε 6 ΜΗΝΕΣ φυλακή. Ποιος το θυμάται κι αυτό;
Όμως,έχω μια εντύπωση ότι ο κόσμος άρχισε να βγαίνει πάλι στους δρόμους με ένα άλλο αέρα. Κάτι παει να γίνει λέω αλλά δεν ξέρω τι μορφή θα έχει...Λες να είμαι αναίτια αισιόδοξη;

Christophorus είπε...

Δεν ξέρω... Αν επιμένουμε να βλέπουμε τα στραβά μ ό ν ο στους άλλους, βράσε όρυζα...

Θα ανεβάσω ποστ με κάτι που "έβγαλε" ο Καρκαγιάννης στην Καθημερινή. Είναι απίθανο, δεν ξέρεις αν πρέπει να κλάψεις ή να γελάσεις μέχρι τελικής πτώσεως...
Θα σου θυμίσει τα δικά σου...

Φιλώ σε.

παράλληλος είπε...

Η πολιτική είναι πολύ σοβαρό πράγμα για να την αφήσουμε στους πολιτικούς.