Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2008

Όλα αυτά που φοβάσαι

Όταν θα φτάσεις εκεί στα δώδεκα που λες αγορίνα
θα αρχίσεις να πιστεύεις ότι σου κλέβουμε τη λευτεριά σου
και θα κάνεις επανάσταση.
Εγώ, ο μπαμπάς σου, η οικογένεια γενικώς, το σύστημα κλπ.
Μετά θα λες οτι φταίνε οι γυναίκες, η αδικία του κόσμου, ο καπιταλισμός, η κυβέρνηση.
Πάντα υπάρχει κάποιος που μπορεί να φταίει.
Μετά, καθώς περνάνε τα χρόνια θα αισθάνεσαι όλο και πιο ικανός και πιο βαρύς και πιο άφοβος.
Και όταν γίνεις πολύ πολύ μεγάλος με το καλό,
θα σου ρθει μια μέρα μια κεραμίδα στο κεφάλι, οτι
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΦΟΒΑΣΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ.
Αυτά που φοβόσουν από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου είναι πάντα εδώ, με το ίδιο χρώμα και την ίδια ουσία.
Να μη στεναχωρηθεί η μαμά, να μη σ΄ ανακαλύψει ο μπαμπάς.
Και σε ταλαιπωρούνε πάντα από το πρωί στο πως πιάνεις την οδοντόκρεμα μέχρι το πως δαγκώνεις τη γυναίκα σου.
Να μη μου στεναχωρηθείς επειδή θα νομίσεις οτι δεν κατάφερες καθόλου να ξεφύγεις από την ταλαιπωρία σου.
Μόνο να χαμογελάσεις και να σκεφτείς οτι όλοι είμαστε το ίδιο.
Όλοι έχουμε πόλεμο με τον εαυτό μας.
Και δεν πειράζει που δεν μπόρεσες ποτέ να γίνεις αυτό που ονειρεύτηκες.
Ο τύπος από την ταινία, ο δυνατός, ο ωραίος, ο ανεξάρτητος, ο καλός, ο έξυπνος.
Αυτοί οι τύποι είναι μόνο για τις ταινίες και τα βιβλία. Ψεύτικοι.

Αν αγαπήσεις αυτό που ζεις δεν χρειάζεται τίποτα άλλο.
Θα είσαι ευτυχισμένος.
Μπορείς να το πιστέψεις;

Το post αυτό, παρ΄ όλο που απευθύνεται στο Σωτήρη
αφιερώνεται στο Φούι
γιατί μόνο αυτός θα καταλάβει...

10 σχόλια:

Christophorus είπε...

:)

Ίσως το πιο γλυκό, τρυφερό κι ανθρώπινο, βαθιά ανθρώπινο ποστάκι σου...

Christophorus είπε...

:))

Pan είπε...

Καλησπέρα.

Τώρα με στεναχώρησες.

Με όλο το σεβασμό στον christophorus, γιατί μόνο αυτός θα το καταλάβει;

Εμείς δηλαδή τι ήμαστε;

Ή μήπως νομίζεις ότι με τον ένα τρόπο ή τον άλλο δεν το βιώσαμε και εμείς;

Credit είπε...

Βρε παιδιά κάτι είχε γίνει και δεν λάβαινα τα e_mails από το Blog!!

Φούι σε φιλώ!

Pan μη με αποπαίρνεις! Το έγραψα γιατί με τον Christoforus ταλαιπωρούμαστε με τον ίδιο τρόπο και έχουμε μιλήσει για αυτό άπειρες φορές.
Κλεφτά από τη δουλειά τα γράφω αυτά. Σε χαιρετώωωωωω

Pan είπε...

Καλημέρα.

Αντε, επειδή είσαι εσύ σε συγχωρώ!

Christophorus είπε...

Credit, me dear, me dear, σε έχω στείλει πρόσκλησι. Τράβα δες τηνα στο καλυβάκι μου.

Φιλούες

παράλληλος είπε...

Αν σου πω ότι συγκινήθηκα, θα μοιάζει μελό?

(Λιτό και ουσιαστικότατο. Ίσως επειδή τα πιο σημαντικά πράγματα δεν θέλουν καλλιτεχνίες και δαντέλες).

Την Καλημέρα μου.

Credit είπε...

Γειά σου και σένα στο παράλληλο σύμπαν σου.
Κι εσένα όλα αυτά που φοβάσαι είναι ακόμα εκεί ε;
Πειράζει που κι εγώ δακρύζω από χαρά (πήξαμε στο μελό) όταν βλέπω ότι πολύς κόσμος αισθάνεται έτσι;

Pan είπε...

Τώρα που απέκτησες ίντερνετ στην δουλειά θα γράφεις πιο συχνά, ναι;

Pan είπε...

Καλησπέρα! Όταν μπορέσεις κάνε μια βολτίτσα από εμένα. Σε περιμένει ένα πακετάκι!