Destiny

Destiny - John William Waterhouse (1849-1917)

Ήταν κάποτε η Έλινορ.

Λυγερή κορμοστασιά.

Και τα μαλλιά της, ξέπλεκα, έφταναν μέχρι τους γοφούς.

Η μάνα της Δανέζα πριγκήπισα.

Πατέρας της ο άρχιδούκας της Πάδουας.

Στην είσοδο της αριστερής κοιλίας της καρδιάς της ήταν γραμμένο ανεξίτηλα το όνομα του αγαπημένου της: Ζαν Ακαζού.

Το γνώρισε σε μια βραδιά ποίησης στο αρχοντικό του Δόγη Τονιόλο.

Τη μάγεψε με τα έξυπνα λόγια του και το λαμπερό του πνεύμα.

Τη μάγεψε με τα φιλιά του.

Έδωσαν όρκους αγάπης.

Ο έρωτας έκαιγε μέσα τους σαν ήλιος καλοκαιρινός.

Όμως...

Όταν ήρθε ο Μεγάλος Πόλεμος, ο Ζαν Ακαζού έφυγε.

Δεν ήξερε από όπλα και μάχη.

Στα λόγια μόνο ήταν δυνατός.

Ήταν ένας ψάρακας.

Το ΄σκασε στην Αφρική με ένα καράβι με χρυσά πανιά.

Η Έλινορ απ΄το παράθυρο του πύργου κοίταζε το καράβι που έφευγε.

Άδειασε το μπουκάλι με το διάφανο υγρό στη μπλε κούπα.

Το ήπιε λέγοντας το στερνό αντίο.

Με το υγρό της λησμονιάς ξεχνάς τα πάντα στη στιγμή και συνεχίζεις με χαμόγελο.

Η Έλινορ δε δίστασε πολύ.

Άλλωστε...

η μεγάλη μάγισσα μόνο σ΄αυτούς που παίρνουν αποφάσεις γρήγορα αφήνει να το πιούν.

Και τώρα η απόφαση ήταν εύκολη:

"Ο έρως ψάρια δεν κοιτά".